Jan Paweł II

Wspomnienie o Janie Pawle II

Decyzją polskiego parlamentu rok 2020 ogłoszono rokiem św. Jana Pawła II. Dziś, 18 maja, mija 100. rocznica urodzin Karola Wojtyły, od 16 października 1978 r. - papieża Jana Pawła II. Dla wielu z nas będzie to dzień pełen wspomnień i wzruszeń.

W tym szczególnym dniu, a zarazem trudnym dla naszego kraju i całego świata czasie, warto wrócić do nauczania papieża Polaka. Przypomnieć sobie Jego słowa: „Nie lękajcie się”, które dodawały nam sił w ciężkich chwilach.

Nie jest łatwo w kilku słowach wspominać tego wyjątkowego Polaka. Dla wielu ludzi był wzorem  i  jak napisała jedna z gazet - był i jest "Aniołem Stróżem Polski". Myślę, że w kontekście dzisiejszych wydarzeń, powracamy na swój  sposób nie tylko do faktów, które zapisały się w historii tego pontyfikatu, ale również do chwil z własnego codziennego życia.

Jan Paweł II - kim dla nas był i jest?

Papież pozostanie dla nas symbolem nieustannego upominania się o godność człowieka - niezależnie od jego wyznania, koloru skóry, czy zasobności portfela. Wielkim człowiekiem, charyzmatycznym mężem stanu, a przede wszystkim największym autorytetem moralnym. Zostawił w nas bardzo wiele z siebie. Będziemy to odkrywać jeszcze przez wiele lat, co jakiś czas rozumiejąc, mam nadzieję, więcej i więcej.

Pamiętamy wiele  jego wypowiedzi z okresu całego pontyfikatu, ale ta jedna utkwiła w sercach najbardziej i naznaczyła nasze życie. Były to słowa skierowane do polskiej młodzieży na Westerplatte. Brzmią one gdzieś w uszach po dzień dzisiejszy.

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można „zdezerterować”. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba „utrzymać” i „obronić”, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych”.

Jan Paweł II był przede wszystkim wspaniałym, ciepłym i otwartym człowiekiem. Człowiekiem wielkiego formatu. Podziwiamy go nie tylko za działalność na arenie międzynarodowej, ale właśnie za człowieczeństwo. Jak żaden inny papież, interesował się zwykłymi ludźmi, ich radościami i smutkami, w których chciał i potrafił uczestniczyć. Oddanie ludziom podkreślił całym swoim życiem.

2 kwietnia 2005 roku świat na chwilę się zatrzymał! Przypominano wówczas wiele wypowiedzi z okresu całego pontyfikatu. Były wśród nich także słowa, które papież wypowiedział w Krakowie 9 czerwca 1979 r., gdy żegnał się z Polską po swojej pierwszej pielgrzymce. Słowa tego pożegnania są chyba najważniejszym testamentem, jaki mógł pozostawić Jan Paweł II nam Polakom:

„Zanim stąd odejdę...popatrzę jeszcze stąd na Kraków, na ten Kraków, w którym każdy kamień i każda cegła jest mi droga - i popatrzę stąd na Polskę... I dlatego - zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię "Polska", raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, - abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, - abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.”

Jan Paweł II nauczył nas, że każdy ma do spełnienia w życiu jakąś misję. Pokazał swoim życiem, co to znaczy żyć dla prawdy, być wiernym sobie i bronić wartości, nawet jeśli po drodze musimy przezwyciężyć wiele trudności. Słowa: „Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte”, są wciąż aktualne i dotyczą nie tylko młodych.

Oby jego słowa i nauki pozostawały jak najdłużej w sercach wszystkich nas!