Kazimierz Górski

PATRON NASZEJ SZKOŁY

Młodzież rojewskiego gimnazjum wiedziała  kim był Kazimierz Górski i znała jego wartości, jakimi w życiu się kierował, dlatego w 2009 roku wybrała go na patrona swojej szkoły. I chociaż gimnazjum już nie istnieje, to pamięć o Kazimierzu Górskim, znakomitym polskim trenerze, nigdy nie zginie. Od roku 2020 jest on patronem Szkoły Podstawowej w Rojewie.

DLACZEGO KAZIMIERZ GÓRSKI?

Kazimierz Górski był wzorem patriotyzmu, uczciwości i skromności. Ujmował ludzi swoja łatwością nawiązywania kontaktów, naturalnością i szczerością. Zawsze był gotów służyć swoim doświadczeniem, pomocą i dobrym przykładem. Przez lata pozwalał wierzyć Polakom we własne możliwości, dzieląc się swoim życiowym dorobkiem, optymizmem oraz nadzieją. Miał doskonały kontakt z młodzieżą i niesamowite poczucie humoru. Propagował patriotyzm, walkę fair play, wiarę w zwycięstwo oraz szacunek dla przeciwnika. Te wartości sprawiły, że stał się niekwestionowanym autorytetem,  jakich nam w obecnych czasach bardzo brakuje. Warto zatem propagować wartości, które ten wychowawca polskich piłkarzy w całym swoim życiu przekazywał kolejnym pokoleniom.

 „Jak krzewić polski patriotyzm?  Tak jak to robili nasi ojcowie i dziadowie. Opowiadać. Stawiać wzory. Przypominać ciężkie czasy, ale i cudowne przemiany, nieomal cuda, których Polska jest świadkiem bardzo często. Trzeba nam wielkiej wiary. Ale nie wystarczy się modlić i prosić niebiosa o łaskę, trzeba samemu coś robić. Dlatego zachęcam młodzież do aktywności. Nikt za nią pracy nie wykona. (…)  I nie poddawać się, nie załamywać niepowodzeniami, wierzyć, walczyć do ostatniej sekundy. Bo – ja to zawsze powtarzałem – piłka jest okrągła,
 a dopóki jest w grze, wszystko jest możliwe.”

Fragment wywiadu z Kazimierzem Górskim

Skoro ta wyjątkowa postać jest patronem naszej szkoły, to warto przypomnieć sobie znaczące fakty z jego życia.

SYLWETKA  PATRONA

Kazimierz Klaudiusz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Tam zaczynał grać w piłkę nożną na pozycji napastnika – RKS Lwów, Spartak Lwów, Dynamo Lwów. Nosił pseudonim boiskowy ,,Sarenka”. Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwały mu lata drugiej wojny światowej. W 1944 roku zgłosił się do wojska  na ochotnika   i poszedł na front. W mundurze dotarł do stolicy i w niej pozostał.  Po wojnie od 1945 roku do 1953 roku był piłkarzem CWKS Legii Warszawa.

Trener klubowy

Trenował Marymont Warszawa (pierwsza samodzielna praca szkoleniowa rozpoczęta w 1954), trzykrotnie Legię Warszawa (1959, 1960-1962 i 1981-1982), Lubliniankę (1963-1964), Gwardię Warszawa (1964-1966), Łódzki KS (1973), greckie: Panathinaikos Ateny (1977-1978, Mistrzostwo Grecji), Kastorię (1979-1980), Olympiakos Pireus (1980- 1981 i 1983, Mistrzostwo Grecji) i Ethnikos Pireus (1983-1985).  

Trener reprezentacji

Szkolił reprezentacje Polski różnych kategorii: juniorów w latach 1956-1960, do lat 23 w latach 1966-1970 i pierwszą reprezentację narodową – w 1966 w składzie komisji selekcyjnej w trzech meczach i z wielkimi sukcesami w latach 1970-1976 (pierwszy mecz ze Szwajcarią w Lozannie 5 maja 1971). Z reprezentacją osiągnął historyczny sukces: zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972), brązowy medal (3. miejsce) na Mistrzostwach Świata w RFN (1974) i srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976). Prowadził reprezentację w 73 meczach, osiągając 45 zwycięstw.

Nagrody i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (III klasa; 2 III 1996)

• Złoty Medal Zasługi dla FIFA (15 II 2001) – najwyższe odznaczenie w światowej piłce nożnej, nadane w Zurychu przez Seppa Blattera

• Medal im. dr. Henryka Jordana (2001)

• Honorowy Obywatel Miasta Lwowa (IX 2003)

• Doktor Honoris Causa gdańskiej AWFiS (24 XI 2003) – jako pierwszy przedstawiciel polskiej piłki nożnej

• Honorowy Obywatel Płocka (2004)

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (II klasa; 3 III 2006)

• Super Wiktor (24 IV 2006)

• Honorowy Obywatel Lubaczowa

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (I klasa; 2 VI 2006, pośmiertnie)

• Najwyższe odznaczenie Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA)
Order of Merit in Ruby (Rubinowy Order Zasługi) (14 XII 2006, pośmiertnie).

Kazimierz Górski
był również mężem i ojcem

Jego żoną była warszawianka Maria ze Stefańczaków. Miał dwoje dzieci – córkę i syna. Córka Urszula- trenerka łyżwiarstwa figurowego mieszka w Grecji. Syn Dariusz, fotoreporter, związany m.in. z tygodnikiem ,, Piłka nożna” mieszka w Warszawie.

Kazimierz Górski zmarł 23 V 2006 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym – Powązki.

Znane powiedzenia Kazimierza Górskiego

• Chodzi o to, żeby strzelić jedną bramkę więcej od przeciwnika.
• Co do szczegółów to niech się wypowiedzą specjaliści.
• Czasami się wygrywa, czasami się przegrywa, a czasami remisuje.
• Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe.
• Im dłużej my przy piłce, tym krócej oni.
• Jak się szczęście zaczyna powtarzać, to już to nie jest szczęście.
• Jedni rodzą się do skrzypiec, inni do munduru. Ja urodziłem się dla piłki.
• Piłka jest okrągła, a bramki są dwie, albo my wygramy, albo oni.
• Piłka może przejść, zawodnik nie.
• Piłka to gra prosta. Nie potrzeba do niej filozofii.
• Tak się gra, jak przeciwnik pozwala.
• To skoro było tak dobrze, to dlaczego było tak źle?

Ciekawe aplikacje o  Kazimierzu Górskim

"Milionerzy"
👇  
http://LearningApps.org/watch?v=peuk3317j01


"Wisielec- Cytaty Kazimierza Górskiego  "  
👇
  http://LearningApps.org/watch?v=pshaqbwb501

 „Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe” 

Te słowa Wielkiego Trenera Kazimierza Górskiego w sposób szczególny odnoszą się do młodzieży. Każą im ufać, że marzenia mogą się spełnić, trzeba tylko wierzyć w swoje możliwości i nigdy się nie poddawać.